Platform Poétik is het artistiek archief van Park Poétik measuring Poétic impact. Les vidéastes composent en parallèle avec le poème.
*click on a blue word = film
الحيتان الكبيرة تبتلع الاسماك الصغيرة سرا وجهرا
و تغتسل بماء البحر كزجاج البلور الناعم ، وترقص بنبض التيار الحالم.
تطارد صدى الامواج الخجولة و زبد الشواطئ
و سيظل البحر دافئا و عنيدا وفيا للجميع
وعبره يتلون الشعاع بين خرير الماء كاغنية ناعمة ملهمة
Nog nooit zat ik op een wolk die roze was.
Tot ik hoorde waar jij zou zijn, wist ik zelfs niet hoe dat kon.
Daar onder die boom, waar wij stil naast elkaar
zagen dat we vanzelfsprekend konden zwijgen,
zolang de boom maar fluisterde dat we mochten zitten blijven.
Aan jouw zijde zag ik witte wolken roos kleuren
waarna je mij zachtjes toonde hoe ogen zich best sluiten
na diep staren,
waaierden
we weg
wolk aan wolk.
(Eng.) Big fish secretly and openly swallow small fish
And then spray them like fine crystal glass on the seawater
that dances with the dream pulse of the current
The echo of shy waves foams over the beaches
The sea remains warm, stubborn, loyal to everyone
A reverse beam shines through it like a soft, inspiring song
Et tu cours tu cours vers où dis vers où tu cours dis ?
tu cours tu cours tu ne te retournes pas vers où ?
tout te semble possible et tu cours vers tout ce qui est possible
et tu cours cours tu cours
et à côté de toi un autre court une autre court et court
et vous courez courez vous courez
vers où dis vers où où courez-vous ?
vous courez sans vous retourner et tout vous semble possible
et tu nu choisis rien d'autre que la course vers
tous les possibles vers où dis où où vers où ?
allez cours dis cours cours
sans retour cours dis cours
vers cours vers
(l'abîme)
من نبض ذرات تلال الصحراء الهشة
تتخلق كائنات غامضة بلون الضوء السمفونى، وبسرعة الرموش
ترفرف مثل بركان من ورد ، باجنحة من حرير مزركش
تعانق الاحلام همسا ونبضا ناعما ،
ترقص على مد البصر ثم تسيل كشلال من اغنيات دافئة
تعانق امواج الريح وصدى الذكريات .
Zoals jij ontstaan bent in de gedachten van ons, de zoekende mensen, zo besta jij, wij denken aan Magritte, jij staart ons aan
en weet niet eens wat een pijp is.
We zijn niet bang van jou. Ondanks je kracht.
Jij laat ons staan en trekt de wildernis in.
De jungle van de metropool.
Die wir war van allemaal mensen samen die wij grootstad noemen.
Zijn wij nog wel homo sapiens sapiens?
Of zijn wij geëvolueerd naar de homo n’importe quoi?
Wij snijden door het vlees
van de stad met alle messen die we hebben,
wij wanen ons meester of weten niet in welk onvindbaar gat gekropen.
Laat ons landen. Op elkanders handen.
In elkanders ogen.
Laat ons stilstaan en in oren fluisteren ‘ik heb een roze gorilla gezien.’
En laat ons dan lachen. Zodat er sterren ontstaan bij ons twinkelende afscheid.
et tu souris sous tes étoiles artificielles
et tu souris sur ta terre en béton
tu souris dans l’écran de ton horizon
tu souris devant ta nourriture instantanée
tu souris apprivoisé par l’homo n’importe quoi
tu souris en courant tu souris en marchant
tu souris en ne te retournant pas
tu souris à côté de celle qui sourit comme toi
tu souris en ça va ? oui ça va et toi ? ça va merci
et l’animal sauvage qui court à contresens sourit à pleines dents
et quand tu chantes dans la pluie assis au bord du vide, tu pleures,
une cascade de chansons chaudes,
on croit que c’est la pluie,
l’animal en effroi ne pleure pas.
(Eng.) And you say you’re an Angel….?
From the pulse of atoms of fragile desert hills
mysterious creatures create the colour of symphonic light,
and suddenly the eyelashes flutter like a volcano of roses,
with wings of silk ribbons
dreams embrace a whisper and gentle throbbing waves,
She dances for herself and then runs like a cascade of warm songs
to embrace echo memories with a wind tide.
يلملمون حقائبهم القديمة بين جثث القصائد المهشمة
متسولين بين ألسنة زبد البحر
يحلمون بظل معطر بنكهة الياسمين وقطرات حياة
يركبون الامواج فى ليل دامس حيارى
ويرقصون فى طابور الرحمة الحزين
Daar staan we dan weerom, op straat.
Elke dag stappen we de deur uit.
Al kan het dagenlange binnenblijven ook een optie zijn.
Gaan nu! De hoek om!
De straat met al zijn kleuren naast het onwrikbare grijs.
Kronkelend of net kaarsrecht.
Zo is het ook met ons gemoed gesteld.
Wij, mensen kronkelend kaarsrecht
zoals een kleurrijke reuzenworm krioelen wij door elkanders kop en staart.
In zijn meest ideale staat is de straat
een danstapijt waar wij met zijn allen
net op passen, met nog wat plaats over.
Plaats voor improvisatie, spektakel, op de plaats rusten, dansen, vrolijk wegdromen
met ogen gesloten, speels verdwalen,
in elkanders ogen en ongemaskerde mond verdrinken.
En uiteindelijk landen achter al die verschillende deuren, terug naar onze dansloges.
(Eng.) They pick up their old bags among the corpses of broken poems.
Beggars between tongues of sea foam.
They dream of a shade scented with jasmine flavors and drops of life.
They ride the waves on a dark, confused night
And they dance in the line of sad mercy.
où va-t-on dis où va-t-on
on danse sur les trottoirs
notre monde s’effiloche
tu me touches tu ne me touches pas
touche-moi
tu me prends tu me jettes
ne me touche pas
nos bouches s’éparpillent sur l’asphalte
miettes muettes
où va-t-on dis où va-ton
notre monde s’effiloche
la beauté est dans la rue
nos bouches s’éparpillent sur l’asphalte
on les jette comme des vieux mouchoirs
et nos visages sont muets
la nature s’effiloche
on danse la beauté qui se jette
on danse la beauté qui se jette
tu t’éloignes de moi touche-moi
je cueille sur les trottoirs nos bouches muettes
miettes du monde qui s’effiloche
et je danse
avec toi
رجل ممغنط بأبواق المدينة،
يتماوج كالبركان ويتلألأ بلون يائس.
يجرى خلف الظلال المتحركة
يبحث عن بطولات خلف الجدران الغامضة بزمجرة الرعود وسراب
الآنكسار.
الشاطئ المالح يتمدد مقوس على حافة الشمس، مرسوما بنبض الذكريات العميقة
مثل لعبة مكسوة بريش النورس الناعم، مبللة بفقاقيع التيار وهمس الريح ، وساعة الماء تدق صفر ، صفر، صفر ، صفر
(Eng.) A man, magnetized by city trumpets,
Spewing like a volcano
And sputtering colours without the gleam of hope
Runs behind moving shadows
And in vain seeks traces of heroic deeds
Behind the enigmatic walls
Of thunder roars and broken mirage
The salty beach stretches curved at the edge of the sun,
drawn with the pulse of deep memories
Like a toy clad with soft seagull feathers,
wet with bubbles and whispering of the wind,
and the water clock is ticking zero, zero, zero, zero
Mag ik deze dans van u?
Of hebt u geen tijd?
Danst u nooit?
Past dat niet bij uw verheven status?
Hebt u gehoord van de mensen die niet meer mogen dansen?
Kom geef uw hand, kijk naar mijn voeten.
Laat mij u maar even tonen wat
de vooruitgang is van de juiste noten
op deze dansvloer des levens.
Sluit uw ogen nu maar,
De vooruitgang zit in de hiel op de juiste
plaats zetten, de blik over de heuvel sturen.
Wegwaaiend accuraat.
Zoals wij nu kijken, kijken wij.
Zoals de diepte in ons kijkt
kijken wij zelden terug.
Tenzij de diepte in ons aan land komt.
Onze drooggelegde oevers overspoelt.
Dan staren wij ontdaan naar
datgene waarvan wij
menen te voelen
dat het niet voor onze ogen
bestemd is - tot wij
ons kijken zien
ons zien kijken.
en zo tot het inzicht komen
dat onze diepte
voor onze neus staat, waarna
wij onze fantasie
recht in de onbestaande ogen kijken.
Knipperend. Zoals tegen de zon.
انا وانت نتدفق عشقا مثل شلال من احساس، ترسمنا الأنوار بستان من ورد ساحر ، نذوبوا بوهج العناق
مثل جزر ،مرجانية حالمة تحت خيمة
السماء الزرقاء، نسكر فى عناق طويل لا ينتهى حتى الثمالة.
عندما يظلننا المساء
احس بك بين زراعى اسطورة مخملية لا تشيخ ،
وفاكهة فضائية المزاج ،
استنشقك عطر من ممالك القرون الأولى ،
وادور حولك بلا توقف
كشجر الاكسير يراقص نوافير المطر الفضى بعناد ورغبة.
(Eng.) Me and you, flowing in love like a waterfall from a feeling,
the lights draw us a grove of magical roses,
melt with the glow of embrace like islands,
dreamy coral under a tent of blue sky,
we get drunk in a long, never ending embrace.
When the evening overshadows us
I feel you are the grower,
that you are a velvet legend
who does not age,
There is a fruity mood in the room,
I breathed in a fragrance
that comes from the kingdoms of the first centuries,
And without stopping you keep spinning around me
While dancing you spray like a fountain
The elixir of life of silver rain with stubbornness and desire.
et dis
peut-être est-ce le temps
de notre disparition
écoute
tout apparaît et tout palpite
tout disparaît et tout ondule
tout est calme écoute
le vent de maintenant
sera là après nous
écoute
le vent d’avant nous nous traverse
le vent d’après nous nous respire
et c’est toujours le même vent
le vent nous relie et nos coeurs palpitent
avec les feuilles et les racines
pas pas pas nos pas que terre porte
la terre porte tout ce qui vient de terre
poussières nous serons cette terre qui porte
tout ce qui apparaît et tout ce qui palpite
écoute
peut-être est-ce le temps
de notre disparition
souris
le monde sans nous vit et ondule
le monde sous nous
rampe hors de son trou
le monde sous terre
envahira les rues commerçantes
et les parkings des supermarchés
la vie du dessous grouille
disparaissons
tout est là
vent vent vent
vent avant nous
vent après nous
respire
le monde s’effiloche
et notre pas s’efface
et ton rire est le vent
qui soulève le monde
Daar staan we
Zij
Aan
Zij
Schuifelend over onzichtbare
moerasgrond zoeken
wij elkanders ogen
Zouden wij vergeten zijn?
Hoe elkaar uit te zwaaien?
Ooit zag ik een open kist.
Een opgebaarde legende.
Een kleine jongen van tien
schreef op de kist
‘MIjn Held’.
Later volgde een vreugdevuur.
En we dansten allen samen.
En hij danste mee.
We lachten en namen afscheid.
We vergaten hem nooit meer.
Een delirium ontstaat zonder dat het
daar om vraagt.
Het kent geen tijd,
